/زائرسرایی امن به نام مهران/ مهران را در مردادماه دیدم؛ گرمای 50 درجه، تبدار. خودشان می گفتند آدم توی خیابان دوام نمی آورَد. خیابان های مهرانِ آرام. ظهرهایی که باد گرم، آدم را یاد کوره ای شعله ور می انداخت. پرنده در کوچه ها پر نمی زد و کسی غیر از به حکم اجبار، در پس کوچه ها دیده نمی شد.